Manakamana

Από τον 17ο αιώνα, ο ναός του Μανακαμάνα στο Νεπάλ αποτελεί δημοφιλή τόπο λατρείας των Ινδουιστών. Αντί όμως για ένα ακόμα συμβατικό ντοκιμαντέρ με εξωτικό φόντο, το ομώνυμο φιλμ συνιστά ένα νέο προκλητικό κινηματογραφικό πείραμα από το Sensory Ethnography Lab του Χάρβαρντ («Leviathan»). Με μια κάμερα 16mm, οι σκηνοθέτες επιβιβάζονται στο τελεφερίκ που μεταφέρει τους προσκυνητές στον ιερό τόπο, και καταγράφουν τις εμπειρίες των επιβατών μέσα από 11 διαδρομές – 11 στατικά μονοπλάνα, κινηματογραφώντας απερίσπαστα την έκπληξη που προκαλεί στο βλέμμα τους το εναέριο αυτό ταξίδι, τις νοσταλγικές αναπολήσεις από την εποχή που πραγματοποιούσαν τη δύσκολη αυτή ανάβαση πεζοί, τις αυθόρμητες συζητήσεις τους ή ακόμα και τη σιωπή που ενίοτε βασιλεύει στον περιορισμένο αυτό χώρο. Ηλικιωμένοι πιστοί με παραδοσιακές ενδυμασίες, τουρίστες, ανυποψίαστα ζώα προορισμένα για θυσία και νεαροί μεταλλάδες ίπτανται πάνω από τη ζούγκλα του Νεπάλ κι εμείς γινόμαστε συνοδοιπόροι τους σε ένα άλλοτε τρυφερό, άλλοτε χιουμοριστικό κι άλλοτε στοχαστικό ταξίδι, που βραβεύτηκε με τη Χρυσή Λεοπάρδαλη στο Φεστιβάλ του Λοκάρνο. Ένα sui generis installation εν κινήσει, που με τον πιο απρόσμενο τρόπο γεφυρώνει μεταξύ τους διαφορετικές κουλτούρες, γενιές αλλά και το χάσμα ανάμεσα στην αρχαία παράδοση, τις θρησκευτικές τελετουργίες και τη σύγχρονη τεχνολογία.